Καθ’ όλη την πολιτισμένη πορεία του ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την λεβάντα σε όλες τις στιγμές της ζωής του, χαρούμενες και δυσάρεστες…

Η λεβάντα συντροφεύει τον άνθρωπο και γίνεται ένα σύμβολο για τον έρωτα, την αγάπη,την ζωή,ακόμα και τον θάνατο…

Η ευωδία της λεβάντας γίνεται συνώνυμο της υγείας,της μακροζωίας,της ευρωστίας,της δύναμης…

Το χρώμα της λεβάντας ταυτίζεται με την αγνότητα,την καθαρότητα,την προστασία,την ασφάλεια…

Φαίνεται λοιπόν η μοναδική σχέση ανθρώπου και λεβάντας, καθώς η λεβάντα βοήθησε και έσωσε τον άνθρωπο αλλά κι άνθρωπος αγάπησε και ονειρεύτηκε με την λεβάντα…

 

Η λεβάντα (lavandula) είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Labiatae).Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 35 είδη. Το όνομά της προέρχεται από το λατινικό ρήμα lave/ ή lavo (lave-lavi-lavatum-lautun-lotum), που σημαίνει «λούζω», «νίπτω», «βρέχω».

Ας γνωρίσουμε όμως την ιστορία της λεβάντας μέσα στον χρόνο…

 Η λεβάντα χρησιμοποιείται από τους λαούς της Ευρώπης για περισσότερα από 2.500 χρόνια. Κατά την αρχαιότητα οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες αλλά και πλήθος άλλων Αραβικών λαών χρησιμοποίησαν τη λεβάντα στην ταρίχευση, στα καλλυντικά προϊόντα, στα έλαια για μασάζ αλλά και στα ιατρικά της εποχής. Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν νάρδο και την χρησιμοποιούσαν για τον αρωματισμό των λουτρών αλλά και για τον καλλωπισμό του δέρματος. Οι Έλληνες μάλιστα ανακάλυψαν ότι καίγοντας τα άνθη της λεβάντας, ο καπνός αυτός είναι εξαιρετικά χαλαρωτικός. 

Κατά τα χριστιανικά χρόνια η λεβάντα κάνει την εμφάνισή της και πάλι, καθώς, σύμφωνα με την Αγία Γραφή η Μαρία η Μαγδαληνή έχρισε τα πόδια του Ιησού με μία ακριβή αλοιφή από νάρδο και ο τόπος όλος ευωδίασε! Η λεβάντα είναι παρούσα και σε άλλα σημεία της γης όπως στις μακρινές Ινδίες, στον ευρύτερο ασιατικό χώρο αλλά και στα Κανάρια Νησιά. Η λεβάντα είναι ένα αρωματικό φυτό με πλούσιες φαρμακευτικές ιδιότητες που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία, την φαρμακοποιία και σαφώς και στην μαγειρική.